[siteorigin_widget class=”SiteOrigin_Widget_Headline_Widget”][/siteorigin_widget]
[siteorigin_widget class=”SiteOrigin_Widget_Headline_Widget”][/siteorigin_widget]
[siteorigin_widget class=”dc_jqaccordion_widget”][/siteorigin_widget]

Godziny zwiedzania

Poniedziałek – piątek: 10:00 – 18:00

Galeria

Art Agenda Nova
ul. Batorego 2, Kraków


Artysta

Mikołaj Małek

O wystawie

Malarstwo Mikołaja Małka prezentuje ten typ twórczości, który nie epatuje agresywnością użytych środków wyrazu, nie prowokuje do natychmiastowej reakcji. Jego subtelne, wyważone, przesycone melancholią obrazy zachęcają do kontemplacji i wyciszenia.

W swoich pracach malarz wykorzystuje, wydawałoby się sprzeczne ze sobą, tendencje: figuracje i abstrakcje, jednak jak sam przyznaje, między nimi nie ma dla niego, aż tak widocznego podziału.

Pomimo odwołań do rzeczywistości artysta dekonstruuje jej obraz, dokonuje eliminacji, fragmentaryzacji, rezygnuje z literalnego odwzorowania określonego elementu. Tropem dla takiego postępowania może być cytowany przez młodego twórcę fragment książki Italo Calvino „Jeśli zimową nocą podróżny”:

„Idę Wielkim Prospektem naszego miasta i wymazuję w myśli te elementy, których postanowiłem nie brać pod uwagę. Przechodzę obok gmachu jakiegoś ministerstwa o przeładowanej fasadzie, dostrzegam kariatydy, kolumny, plinty, gzymsy, metopy i odczuwam potrzebę, aby sprowadzić tę fasadę do gładkiej, pionowej powierzchni, do szklanej, matowej płyty, do przegrody, która ograniczy przestrzeń, sama nie rzucając się w oczy. Lecz gmach ten, nawet tak uproszczony, nadal mnie przytłacza, pozbawia mnie tchu. Postanawiam usunąć go całkowicie. Na jego miejscu z nagiej ziemi wyrasta mleczne niebo. W ten sam sposób wymazuję pięć innych ministerstw, trzy banki i dwa wieżowce wielkich spółek handlowych. Świat jest tak skomplikowany, że po to, aby się rozeznać, trzeba przerzedzać, wciąż przerzedzać.”

Inaczej budowane są obrazy abstrakcyjne. Wyróżnia je nagromadzenie elementów, warstw, skomplikowanie linii i podziałów. Ten zwrot ku nieprzedstawiającym sposobom obrazowania twórca tłumaczy chęcią eksperymentu, wypróbowaniem nowych technik, ale przede wszystkim jest to sposób, aby na chwilę odpocząć od natłoku wizualnych bodźców, „złapać oddech”.

Stałym elementem prac jest występowanie postaci ludzkiej. Autor chętnie wykorzystuje ten motyw w przedstawieniach figuralnych, niekiedy w schematycznej formie pojawia się on w malarstwie abstrakcyjnym. Jeśli nawet obraz pozbawiony jest tego elementu, to jak przyznaje sam Małek: „zawsze gdzieś te postaci są w mojej głowie”.

Wspólnym mianownikiem dla tego malarstwa jest jego nastrój przesiąknięty melancholią, wyrażający skupienie, ale i niepokój, pustkę; a będący projekcją stanu duszy artysty. Tytułowe innuendo (łac.) oznaczające mglistą aluzję do czegoś, insynuację, ukrytą przymówkę, zamaskowaną wycieczkę osobistą, stanowić może swoiste explicite twórczości młodego malarza, który choć używa różnych środków formalnych, przede wszystkim skupiony jest na oddaniu określonej atmosfery, nastroju, stanu ducha. W tym celu unika dosłowności i jednoznaczności budując pełną niedopowiedzeń narrację. Chce on być jak najbardziej powściągliwym, subtelnym, zatrzymanym, ale nie zachowawczym, dotykać spraw dla niego najważniejszych, gdyż tylko takie malarstwo go interesuje. Choć artysta snuje intymną opowieść, to stara się równocześnie: „dać jak najwięcej interpretacji, jak najwięcej przestrzeni i możliwości”.
Jego malarstwo to intymna, prywatna, ale nie krzycząca: ja! wycieczka.
Mikołaj Małek, ur. w 1983 r. w Żyrardowie, mieszka i pracuje w Krakowie. Student IV roku Wydziału Malarstwa w pracowni prof. Leszka Misiaka.

Wystawy:

2008 – Wystawa z cyklu “Mistrz i uczniowie”, wystawa zbiorowa pracowni prof. Leszka Misiaka, Tarnowskie Góry
2008 – Innuendo, ART AGENDA NOVA, Kraków