Godziny zwiedzania
Poniedziałek – piątek: 10:00 – 18:00
Galeria
Art Agenda Nova
ul. Batorego 2, Kraków
Artysta
Katarzyna Kukuła
O wystawie
Wernisaż: 06.06.2014 r., godz. 18:00
kuratorka: Iga Urbańska
________________________________________
Wystawa Misteria to wielowątkowa opowieść o relacji człowieka z pozazmysłową rzeczywistością. Koncentruje się wokół tematu szamańskich misteriów oraz doświadczania pierwotnych sił przyrody, ukazanych w kontekście kosmogonicznym, jako mocy twórczych, stając się apologią dawnych zwyczajów i wierzeń.
Prezentowane na wystawie obrazy pełne są nieoczywistych aluzji, metafor i symboli. Na niektórych fragmenty ciała przekształcając się w elementy przyrody i kosmosu, tworzą integralną całość z krajobrazem. Na innych pojawiają się odwołania do ikonografii szamańskiej i tradycji pogańskiej. Obecne na obrazach motywy, takie jak przedstawienie Drzewa Kosmicznego czy orzeł – nosiciel duszy w zaświaty będący wcieleniem opiekuńczego ducha, przenoszą do niematerialnego świata.
Zainteresowanie sferą cielesności i seksualności, ukazane zostało przez artystkę zarówno z kobiecej perspektywy, wpisując Misteria w dyskurs feministyczny, jak i w ujęciu bardziej uniwersalnym i egzystencjalnym. Wykreowana przez nią rzeczywistość odsyła do tego, co w człowieku nieoswojone i przypisane naturze, ukazując niematerialne atrybuty jego duchowej strony oraz jest wyrazem poddania się uczuciom i instynktom wobec których racjonalny umysł pozostaje bezsilny. Jednocześnie jest afirmacją swobodnej seksualności i witalności kobiety. Ogromny portret archetypicznej Hekate, będącej upostaciowieniem mitu Wielkiej Matki, a także strażniczką podziemnego świata, jest alegorią kobiecej mocy. Odwołania do kultury matriarchalnej i do symboliki zjawisk kosmicznych tworzą wyraźny wątek narracji. Powtarzający się motyw księżyca odsyła do pogańskiej tradycji matriarchalnej, której jednym z najważniejszych fundamentów było współegzystowanie z naturą. Obrazy przypominają o znaczeniu świadomości lunarnej, wyeliminowanej przez patriarchalne religie, która reprezentuje wiarę w konieczność życia w harmonii z naturą i poddanie się jej, wbrew współczesnej chęci porządkowania jej sobie oraz w istnienie twórczej mocy wszechświata polegającej na symbiozie pierwiastka męskiego z żeńskim. Jakby w efekcie sprzeciwu wobec dominacji tego pierwszego, obecność pierwiastka kobiecego jest intuicyjnie wyczuwalna na niemal każdej z prac.
Prace prezentowane na wystawie stanowią kolejny etap w rozwoju artystycznym artystki. Jej wczesna twórczość to hedonistyczne wizje utrzymane w żywej kolorystyce i okraszone nieco sprośnym dowcipem; skomplikowane, wielopostaciowe narracje kipiące erotyzmem. Artystka podejmuje w nich temat odkrywania seksualności, potrzeb ciała, poszukiwania nowych doznań, dążenia do erotycznego zaspokojenia. W pracach tworzących Misteria, znika idylliczna atmosfera i kampowa estetyka, a obrazy pogrążają się w mroku. Dziewczyńska stylistyka ustępuje miejsca bardziej kobiecej, egzystencjalnej, jakby dojrzalszej. Cukierkowe pastele zostały wyparte przez głębsze, bardziej nasycone barwy. Znikło dawne zagęszczenie postaci, kompozycja została uproszczona. Makrokosmos zastąpił mikro.
Iga Urbańska
Katarzyna Kukuła – ur. 1987. Absolwentka Wydziału Malarstwa na krakowskiej ASP, dyplom uzyskała w pracowni prof. Leszka Misiaka. Zajmuje się malarstwem, tkaniną artystyczną oraz filmem animowanym. Otrzymała Nagrodę Rektorów Akademii Sztuk Pięknych na wystawie ‘Najlepszych Dyplomów ASP 2012’. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Wybrane wystawy:
‘Na łonie natury’, Centrum Sztuki Współczesnej Solvay, Kraków, 2011
‘Królowe Lodów’, Galeria Zderzak, Kraków 2011
‘Siostro Basen’, w ramach festiwalu FAMA, Hala Basenu Północnego, Świnoujście, 2011
‘Światła między literami’, wystawa Katarzyna Kukuły i Katarzyny Podpory, ‘Piwnica pod cieniami’, Krosno, 2013
‘Świńskie obrazki’, Galeria M, Wrocław, 2013
‘Ryba piła’, wystawa Grupy Kuku Kuku, Galeria Zderzak, Kraków 2013
Pomiędzy godziną jedenastą a dwunastą w nocy, przy pełni księżyca, ciemnowłosa dziewczyna wymyka się do lasu. Biegnie bezgłośnie pomiędzy dzikimi kniejami. Dotarłszy do najbardziej oddalonego fragmentu puszczy, dziewczę o słodkich niczym miód wargach, klęka. Ziemia jest lekko wilgotna, puszysta, drobne białe palce bez trudu wnikają w nią coraz głębiej i głębiej. Wkrótce czuje pod opuszkami ostrze, którego szukała… Samotne czarnowłose dziecko doskonale wie, co z nim zrobić. Z przybrudzonej gliną kieszonki wyciąga jaśniejący w ciemności kawałek płótna. Ostrożnie owija przedmiot, następnie przewiązuje go czerwonym sznureczkiem i odchodzi. Szybkim krokiem przedziera się przez las. Cisza. Nie słychać nawet pohukiwania sowy, wycia w oddali watahy wilków. Oślepiona blaskiem księżyca dziewczyna, wspina się po stromych skałach, dookoła rozpościerają się wielkie skalne bloki. Już niebawem dojdzie na szczyt. Jest coraz bliżej. Z każdym kolejnym krokiem jej oddech przyspiesza. Każde kolejne podciągnięcie po skalnej ścianie sprawia, że coraz lepiej słyszy ciągnące się z oddali głosy. Jest coraz bliżej. Ostre skały zmieniają się w porośniętą mchem jaskinie. Dziewczyna przyciska do piersi pakunek. Przechodzi pospiesznie obok kamiennych porzuconych rzeźb. Przy wyjściu z groty robi się coraz cieplej. Jednak ta wyczerpująca droga sprawia, że dziewczyna chce się na moment zatrzymać, oprzeć rozgrzane czoło o lodowatą kamienną ścianę. Ta powtarzająca się raz do roku droga, jest jej jedyną powinnością i celem. Ani przez chwilę nie może odpocząć. Bez niej i sztyletu ukrytego w lesie misteria nie będą mogły się rozpocząć…
Marta Kudelska